Prachtig Drenthe en …..Vrijdag de 13de……

Over het algemeen gaat het heel goed met Johanna. Afgelopen weken heel veel ziekenhuisbezoeken gehad met Johanna, het hele revalidatieteam hebben we nu gezien en ook Mark heeft weer een pijn behandeling gehad in het amc. Afgelopen weekend zijn we last minute 4 dagen naar Landal Aerderholt geweest en verbleven we in een prachtig, nieuw eco-huisje. We waren er erg aan toe om even uit huis te gaan, uit de cocon, maar moesten even afwachten hoe Mark uit zn behandeling zou komen. Het is super goed gegaan en was echt heerlijk om er even uit te zijn met de kinderen. We hebben met ze gezwommen, Lucas vond het geweldig. Johanna vond het eerst wat spannend maar het water was lekker warm dus al snel kalmeerde ze en genoot ze ervan en wij ook. Haar speelgoed en een kleed was mee en ze was erg blij. Aan het einde van de eerste dag zagen we een klein trekje bij haar oog dus de dag erna weer extra goed gelet op rust en regelmaat en exact op tijd haar medicijnen en dat hielp. Tante en ome Jack zijn op zondag gekomen en zijn een nachtje gebleven, dat was erg gezellig. Lucas lekker voetballen met ome Jack en lekker uit eten en weer zwemmen. Op maandag zijn we naar wildlands in Emmen geweest. Johanna in de wagen vond het erg gezellig en in de draagzak mocht ze mee in het bootje dat vond ze prachtig, ze keek haar ogen uit. Echt genieten even zo.

Tot gisteren, ik wilde haar naar bed brengen om daarna gauw Lucas op te halen van school. Ik liep met haar in mn armen met wat haast door de tussendeur en draaide me om om de deur dicht te gooien. Een harde krak en daarna een groot bloedbad. Johanna haar middelvinger zat tussen de deur en het kozijn aan de scharnierkant en het eerste kootje lag er helemaal af, het bungelde nog aan een draadje huid. Daar gingen we weer, Johanna huilde erg en wij waren als eerste bang voor een aanval dus 112 gebeld. De telefoniste wilde eerst precies snappen wat er aan de hand was, elke seconde duurde een eeuwigheid. Ze stuurde uiteindelijk een ambulance en ik moest het topje erop zetten en strak verbinden zodat de 2 delen elkaar raakte. Ik heb haar meteen zetpil gegeven zodat de pijn af zou zakken en ze zou kalmeren. De ambulance was er na 12 minuten en wilde het eerst zien. Toen ze het zagen en de brief kregen die ik altijd aan de ambulance moet geven waarop staat wat ze heeft, besloten ze om met spoed en sirenes naar het amc te gaan omdat daar een plastisch chirurg aanwezig is. Mark ging mee in de ambulance en ik erachteraan, heb mn schoonzus opgepikt want die moest rijden. Ik had het niet meer van paniek.. Waarom moest dit nou weer gebeuren met haar.. Het is zo gebeurd… In het ziekenhuis aangekomen was ze gelukkig in slaap gevallen in de ambu. Ze hadden het verband eraf gehaald en het topje klapte steeds dubbel en bloedde heel erg dus ik weer in paniek roepen naar iemand die het vast kon zetten. De seh arts zei dat ze moesten kijken met foto’s of het nog te redden was. Het ging vrij snel tot de plastisch chirurg er was maar ik verbaasde me hoe rustig iedereen liep en deed, zo erg in paniek was ik.

Ze zei gelijk dat ze dit heel vaak ziet bij kinderen en dat het goed komt, ze plakken het topje er gewoon weer op zonder hechtingen of operatie en maken het vast met hechtpleisters en daarna goed inpakken, na 2 weken in amc verband verversen. Hoop dat het dan idd weer vast zit zoals de dokter zei. Ze maakte er niks van, geen krimp gaf ze. Mn vader zei het heel mooi vanmorgen: “Wat een erg bijzonder kind is zij toch. Het lijkt wel een Yogi in een kinderlijfje. Zo wijs en beheerst…. Echt erg bijzonder.” Nu rolt ze over het kleed met haar handje in het verband, alsof er niets is gebeurd.
Liefste meisje van me.